Volgens de dvait-filosofie zijn God en mens gescheiden en kwalitatief niet vergelijkbare existenties. Door een devotionele leefhouding ten aanzien van God kan de mens zowel in materieel als immaterieel opzicht gunsten van God verkrijgen. Een van de momenten waarop de dvait-filosofie in ons leven van alledag manifest wordt is bij de puja (offerdienst). Alhoewel een puja voor de meeste kijkers een bekend en alledaags manifest is, is de sfeer van de puja omgeven met ontoegankelijkheid en onbekendheid, alleen de pandits (priesters) hebben kennis van de rituelen en zijn in staat deze uit te voeren. Hoe brengt de puja de mens dichter bij God?