Documentaire. Fotograaf en filmer Robin Noorda reisde in vier jaar tijd in verschillende seizoenen door Mongolië en kwam op de meest uiteenlopende plaatsen terecht waar een willekeurige toerist niet zo snel zou kunnen komen of zou willen gaan. Het resultaat is deze documentaire die de rijke Mongoolse muziekcultuur toont aan de hand van optredens van onder andere Het Nationale Mongoolse Ensemble. De muziek gidst de toeschouwer door contrasterende aspecten van het land. Het uitgangspunt is daarbij een ongecensureerde dwarsdoorsnede van hedendaags Mongolië te laten zien. Zo wordt een onverwacht en persoonlijk landschap van een intrigerend hedendaags Mongolië geschetst zoals nog maar weinig mensen hebben ervaren. Zonder vooropgezet plan, middelen of steun begon Noorda te filmen en liet het land hem vertellen wat hij moest tonen. Dat leidde tot een kritische visuele impressie van hedendaags Mongolië. Daarbij ligt de nadruk niet alleen op de oorspronkelijke charme van het land en de cultuur, maar vooral op de contrasterende worsteling van het snel verwesterende land waarvan de bevolking een overgang onderging van onvrij en gelijk naar vrij en ongelijk. Noorda toont tegenstellingen; van een onwaarachtig flexibel en tenger slangenmeisje tot de zwaarlijvige Mongoolse worstelaars, van het weer vrijelijk beleden Boeddhisme tot de sporen van de Sovjets. Van satellietschotels naast de nomadentent in de verzengende Gobi-woestijn tot 32 straatkinderen die de snerpende winternachten van -40° onder de grond doorbrengen in een bloedhete stinkende betonnen kelder van 2,5 x 2,5m van de stadsverwarming. Regie: Robin Noorda.