Afl.: Marcel en Corina Brink. Alles moest altijd perfect zijn. Mirjam Bouwman gaat mee met Corina als zij voorbereidingen treft voor een bijzondere activiteit op zaterdagochtend. Sinds kort zet Corina zich namelijk met haar man Marcel in voor daklozen die in Amsterdam onder een brug wonen. Maar een paar jaar geleden kwam het woord dakloze niet eens in Corina's woordenboek voor. Corina zocht haar hele leven naar liefde en acceptatie. Ze hoopte dat te krijgen door hard te werken, er goed uit te zien en mooie spullen te hebben. Dat maakte haar tot een egocentrische en tegelijk depressieve vrouw die alles perfect op orde wilde hebben. 'Mijn dochter mocht de deur niet uit voordat zij er perfect uitzag. Ik bracht haar liever nog laat naar school dan dat haar staartjes scheef zouden zitten.' Ook Marcel ontkwam niet aan haar materialistische denken. 'Naast een drukke baan nam ik nog allemaal klussen aan om bij te verdienen.' Ria, een vriendin, vertelt: 'Niks was goed genoeg voor Corina. Zij had altijd nieuwe kleding of schoenen. Ik vond het soms wel extreem hoe het er aan toe ging.' Maar Corina wordt er niet gelukkiger door. Pas toen ze haar hemelse Vader leerde kennen, kreeg Corina liefde zonder er iets voor te hoeven doen. Nu wil ze die liefde doorgeven en zet ze zich samen met Marcel in om kansarmen te helpen. Deze keuze heeft hun leven totaal veranderd. Maar dit leven heeft ook een keerzijde, want Corina is het contact kwijtgeraakt met een van de belangrijkste mensen uit haar leven.