Gelovigen stellen hoge eisen aan pandits. Behalve een hoge mate van integriteit als individu wordt van hem ook verwacht dat hij zuiver en trouw aan de voorschriften is, als het om uitvoering van rituelen, ceremonies en gebedsdiensten gaat. Maar de gelovige geeft zichzelf alle ruimte om rituelen e.d. aan te passen aan pragmatisme, gemak en omstandigheden hier. Moeten we de rituelen, voorschriften, gedachten en de religie aanpassen aan de veranderende behoefte van de Hindoe? Wat kan de pandit betekenen voor de Hindoe in een moderne wereld, waarin haast, drang naar gemak en eenvoud, rationaliteit en planning bepalend zijn voor de gedachtevorming van zijn cliënt?