thailandgek.nl We gingen op pad naar het dorpje waar je zouden slapen. Ik reed achter Tommy aan en op gegeven moment sloeg hij een zijweg in. Dat was een marteling voor mijn trouwe Honda. We kwamen bij een dorpje aan. Tommy ging op zoek naar de headman en wij liepen wat door dat dorpje. Alsof ik in de middeleeuwen beland was. Wat een puinhoop. De huizen waren van bamboe en leken op instorten te staan. Je kon nergens zitten, wan er was geen stoel te bekennen. Water kwam uit een ouderwetse put met een emmer en een stuk touw. Ik nam mij voor dat, als we hier zouden slapen, de slaapstoelen van mijn trouwe Honda een betere optie zou zijn. Dan had ik tenminste nog licht in die auto, want electra was er niet in het dorp.  Tommy was intussen verdwenen en liet ons via Noy weten dat we naar een ander dorpje moesten gaan, 500 meter van dat middeleeuws dorpje. De weg naar dat andere dorp was een nog grotere marteling voor mijn trouwe Honda, maar we kwamen opeens op een betonnen weg en Tommy wachten ons op bij het huis van de headman. 40 meter verderop was er een asfaltweg. Tommy had eerder een verkeerde afslag genomen. Dat dorp heette Ban Bo RanNam Boi Noi. We konden in het huis van de headman slapen. Die was op palen en de vloer was van bamboe. Ik wiebelde door de kamer en verwachte elk moment er doorheen te gaan. Het was een L-vormige kamer en in de ruimte van die L was nog een kamer met een deur. Daar zouden Tommy en Noy slapen, maar die gaven de voorkeur eraan om in de keuken te slapen. Om vijf uur ging daar de deur open en kwamen er wat mensen uit. Omdat je op een bamboevloer ligt wiebelt dat. Daarna kwamen er nog kinderen uit die kamer en tegen half-zes kwamen er nog meer kinderen uit die kamer. Het leek wel een circus-act. Volgens mij hebben in die kamer zeker 14 mensen geslapen op een oppervlakte van een paar vierkante meter. Tot overmaat van ramp ging tegen zes uur iemand met veel enthousiasme hout hakken onder het huis. In arre moede ben ik maar om halfz...