Portret. Leo Schatz (1918) beeldend kunstenaar en oud-verzetstrijder, is een geestige man met een vriendelijk gezicht, vol milde spot, guitige ogen en een warme belangstelling voor de wereld om zich heen. Zijn schilderijen vallen op door een fijnzinnig geabstraheerde figuratie en een uitzonderlijk expressief kleurgebruik. Leo spreekt van droomvoorstellingen die hij niet optekent uit zijn herinnering maar die verschijnen zodra hij ervoor gaat zitten. In het portret Schatz registreert regisseur Rudolf van den Berg de motoriek, rituelen en gebaren van de kunstenaar en voert hij een indringend gesprek met hem over zijn leven en werk. De rampspoed en het verlies die Schatz in zijn persoonlijke leven heeft gekend hebben hem niet bitter gemaakt. Wat de kijker voortdurend alert houdt, is Schatz' laveren tussen ernst en spot. Deze eigenschap die hem als docent goed van pas kwam verraadt zijn levenswijsheid: het bestaan is alleen te verdragen door het óók te kunnen relativeren. En hoewel hij intens van het leven kan genieten, neemt hij het te ernstig om het in oppervlakkigheid voorbij te laten gaan.