Titel: Dolle Zina - Vijf vrouwen van islamitische oorsprong vertellen. En toen opeens waren we in Tilburg. Ze kwamen volkomen onvoorbereid vanuit Marokko en Turkije naar Nederland. Met achterlating van alles wat hen vertrouwd was, werden ze als kind door hun ouders meegenomen naar een land waar ze niemand kenden en waarvan ze de taal niet spraken (We zijn ons kapót geschrokken dat we niets van die taal begrepen). Inmiddels zijn ze uitgegroeid tot volwassen, zelfstandige en vrijgevochten vrouwen. Op zeldzaam openhartige wijze vertellen ze over hoe het hen hier verder verging. Het leidde tot intieme verhalen over opvoeding, puberteit, seks en uithuwelijking (Als mensen het hebben over uithuwelijken dan denk ik: ja zielig, maar dat gebeurt niet meer hoor. Ik vergeet dan altijd dat het mij is gebeurd). En over de onvermijdelijk lijkende verwesterlijking, de worsteling met het geloof, het loslaten van tradities (niemand wil breken met zijn ouders) of het juist terugkeren naar oude religieuze waarden. Eerder dit jaar schreef en regisseerde Adelheid Roosen een islamitische variant op de Vaginamonologen onder de titel Dolle Zina, Gesluierde Monologen. Geïnspireerd door de vertrouwelijke verhalen van de vrouwen besloot ze samen met regisseur Mijke de Jong vijf vrouwen uit te nodigen om voor de camera het verhaal van hun leven te vertellen. Dolle Zina is een opmerkelijk en indringend portret geworden van een generatie 'nieuwe' Nederlandse vrouwen.