Hele woonwijken zijn verlaten, huizen staan er bouwvallig bij. De enkeling die er nog woont, is oud, vaak eenzaam en volledig aan zichzelf overgelaten. In de jaren '70 tot '80 trokken veel jongeren weg uit het district Nickerie in Suriname. Hoger onderwijs was niet mogelijk. En als je werk kreeg dan was dat bijna altijd in de agrarische sector. Op zoek naar ontplooiingsmogelijkheden trokken veel jongeren weg naar Paramaribo of Nederland. Nu zo een 30 jaar later bezoekt één van deze jongeren, dhr. Ramlal, Nickerie. Ramlal staat symbool voor alle jongeren die Nickerie verlieten. Hij blikt terug. Hoe was het om in Nickerie te leven toen hij jong was. Hoe hebben zijn ouders het vertrek van de kinderen verwerkt en welke gevolgen heeft zijn vertrek uit Nickerie voor zijn ouders en het district zelf gehad? Voelt hij zich schuldig? Tegenover wie en waarom?