Negen kooplieden richtten in 1594, in een wijnhuis aan de Warmoesstraat, de Compagnie van Verre op. Achter deze dichterlijke naam ging een gewaagde onderneming schuil. De mannen wilden schepen uitrusten om handel te drijven op Azi, toen nog een grotendeels onbekend gebied. Daar waren specerijen te halen om het fletse eten smaak te geven: peper en foelie, nootmuskaat en kaneel. Het was een mooie handel, met hoge winstmarges denk aan de uitdrukking peperduur , maar de lange zeereis was zeer riskant en de concurrentie hard en ongenadig.  Een jaar eerder was schipper Cornelis de Houtman naar Lissabon gevaren, om zich op de hoogte te stellen van de route naar Indi en te achterhalen wat er in dat gebied eigenlijk te verhandelen viel. Een probleem was bijvoorbeeld dat Aziaten niet zo zaten te wachten op haring en jenever. Winstgevende handel was pas mogelijk als de Amsterdammers wisten welke producten daar verkoopbaar waren. Daarvoor moesten ze zien binnen te dringen in de bestaande handelspatronen in Azi. De Compagnie stuurde in mei 1595 een eerste vloot uit. Het ging om vier schepen onder leiding van De Houtman. Twee jaar later keerde de vloot terug. En schip was verloren gegaan en de bemanning sterk uitgedund. Maar de opbrengst van de lading 245 zakken peper, 25 last noten en 30 balen foelie bleek de kosten van de expeditie net te dekken. Door dit positieve resultaat was het hek van de dam: overal werden nu schepen klaargemaakt om naar Azi te zeilen. Om de onderlinge concurrentie in te dammen kwam in 1602 een uniek landelijk samenwerkingsverband tot stand, de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC). De VOC bestond uit zes vestigingen (kamers) in verschillende Hollandse en Zeeuwse steden, waarvan n in Amsterdam. Dat was dan ook gelijk de machtigste: in het overkoepelend bestuur, de Heren XVII, zaten acht Amsterdammers. De stad nam meer dan de helft van alle kosten voor haar rekening. Dat gebeurde door de uitgifte van aandelen. De VOC was de eerste ondern...