Afl.: De Dokwerker. De Dokwerker. Beeld en herinnering. De Dokwerker, meer dan een halve eeuw staat hij al op het Amsterdamse Jonas Daniël Meijerplein. Een krachtige en onverzettelijke gestalte. Zijn ongewapende handen lijken te zeggen: kom maar op, mij maak je niks. Het door Mari Andriessen gemaakte bronzen beeld memoreert de gebeurtenissen op 25 februari 1941, toen er massaal gestaakt werd als protest tegen de deportatie van de joden door de Duitsers. We ontmoeten mensen in het leven van de Dokwerker anno nu. Toevallige passanten, de bronsgieter tijdens de jaarlijkse poetsbeurt, gemeentearbeiders die het beeld en het plein verzorgen en buurtbewoner Leszek Sokolowski, die er dagelijks zijn hond uitlaat. Hij verloor zijn hele familie in de oorlog. Auschwitz kan en wil hij niet bevatten, maar de Dokwerker kan hij wel een plek geven in zijn leven. Geert Bethlehem, een Februaristaker, vertelt hoe hij werd opgepakt en zo werd mishandeld dat hij doorsloeg. Achteraf dacht hij: 'Ik had toch beter dood kunnen wezen.' Een andere staker, Jan Moelee, herinnert zich de razzia's nog levendig: 'Toen onze buren werden weggehaald stond mijn moeder te bidden en mijn vader die liep te vloeken van heb ik jou daar.' Ieder jaar gaat hij naar de herdenking. 'Al moeten ze me ernaartoe dragen. Zolang ik leef ben ik de 25ste februari daar.' Regie: Marjoleine Boonstra.