Bize Katilin: hesabini veremeyecegim bir günüm olduNe de vicdanimi lekeleyen bir geçmisim…Ne hissettiysem onu söyledim, onu yasadim.Yasadigim bir tek andan bile pismanlik duymadim.Asla keskelerim olmadi.Hiçbir zaman kendimle vicdan mahkemesi yapmak zorunda kalmadim.Karsima bazen gerçek yüzler, bazen sahteler çikti ama olsunBen yine sadece hislerimle yasadimAsla sevmedigim birine seni seviyorum demedimYa da asla birini severken karsiligini beklemedim.Dostluguma deger biçmedim,Sevgime ise hiçbir zaman sinir çizmedim.Sevdiysem sonuna kadar gittim,Bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim.Bazen çok kirildim, bazen belki de kirdim amaHata insana mahsustur dedim.Affettim, af diledim.Kimileri birden fazla kirdilar kalbimi amaBen onlari yine de affettim.Onlar belki beni saflikla yargiladilar.Belki de içten içe sinsice güldüler amaAsil unuttuklari suydu:Ben aldanmadim.Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadilar.Bir insan kaybinin ne oldugu bilemedikleri için…Kaybetmek onlar için bir aliskanlik haline geldigi için…Oysa ben hiç insan kaybetmedim!Sadece zamani geldiginde vazgeçmeyi bildim, o kadar!Can Yücel