Afl.: Gezina van der Molen (1892-1978). Voor de een is ze een moedige verzetsheldin, voor de ander een steile calvinist. Zelfs na haar dood roept ze tegenstrijdige reacties op. Filmmaker Marijke Vreeburg maakte een portret van deze vrouw vol tegenstellingen aan de hand van gesprekken met mensen die haar nog persoonlijk hebben gekend. In de Tweede Wereldoorlog neemt Gezina als een van de eersten stelling tegen de Duitse bezetting en weigert een Ariërverklaring te ondertekenen. Ze redt de levens van tientallen joodse kinderen uit de crèche tegenover de Hollandse Schouwburg in Amsterdam. Gezina ziet dit als een opdracht van God. Als goed gereformeerde is het haar taak om weerstand tegen de bezetter te bieden en haar medemens te helpen. In de oorlog is ze sterk en strijdbaar door haar geloof, maar datzelfde geloof legt haar ook beperkingen op. Ze wil graag studeren, maar in het gereformeerde milieu van begin 1900 is daar voor een meisje geen sprake van. Na een lange weg vol hindernissen lukt het haar toch om naar de universiteit te gaan en wordt ze uiteindelijk hoogleraar internationaal recht. Haar doorzettingsvermogen bewijst ze door als eerste vrouw te promoveren aan de Vrije Universiteit. Het gereformeerde milieu levert ook problemen op als Gezina ontdekt dat ze lesbisch is. Er openlijk voor uitkomen is geen optie, daarvoor is homoseksualiteit een te groot taboe. Toch laat ze zich niet in het keurslijf van een huwelijk drukken. Ze woont samen met een katholieke vriendin, maar zal in het openbaar nooit over haar seksuele geaardheid praten. Ze wordt actief in de Antirevolutionaire Partij en voelt zich feministisch, maar de mannenbroeders gunnen haar geen loopbaan in de politiek. Na de oorlog komt de heldin uit het verzet in opspraak als voorzitter van de OPK, het comité voor joodse OorlogsPleegKinderen. Gezina was van mening dat de joodse onderduikkinderen van wie de ouders de oorlog niet hadden overleefd het beste bij hun christelijke pleegouders konden blijven en ...