Titel: Als we het zouden weten - Documentaire die van zeer nabij laat zien hoe neonatologen en kinderartsen met grote betrokkenheid en toewijding doodzieke pasgeborenen behandelen. Een filmisch essay over de passie en medemenselijkheid die nodig is om te genezen en die soms ook nodig is om de dood van een ziek kind te bespoedigen. Om iets te kunnen begrijpen van wat deze artsen, werkzaam op de intensive care-afdeling voor te vroeg geborenen in het UMC in Groningen beweegt, werden zij maandenlang met de camera dicht op de huid gezeten. De film volgt ze bij hun werk in een omgeving die aan een ruimteschip doet denken. De buitenwereld, het ritme van dag en nacht, de seizoenen bestaan niet meer. In deze zacht zoemende en bliepende capsule is alle aandacht van de medici gericht op de kleine, buitenaardse wezentjes in hun couveuses. De moderne, medische techniek geeft artsen steeds meer diagnostische en therapeutische mogelijkheden. Maar juist hierdoor komen zij terecht in nieuwe en gevoelige ethische gebieden, zoals levensbeëindiging bij pasgeborenen. Vrijwel dagelijks worden ze geconfronteerd met dilemma's die ons allen raken: Kunnen we voor een wilsonbekwaam mens bepalen dat de kwaliteit van leven zo gering is dat het niet meer waard is om geleefd te worden? Wat is kwaliteit van leven? Mogen artsen daarover beslissen? Nederlandse kinderartsen zijn de enigen in de wereld die zich in het openbaar over deze gevoelige problematiek durven uit te spreken. En dat wordt ze niet overal in dank afgenomen. Het zogenaamde Gronings Protocol, waarin kinderarts Eduard Verhagen richtlijnen heeft vastgelegd die kunnen dienen bij gevallen van actieve levensbeëindiging, zorgde voor veel beroering. Een groep kinderartsen van het UMC Groningen werd in de Amerikaanse en Italiaanse media beschimpt. Hen werd verweten dat zij de behandeling van te vroeg geboren maar levensvatbare kinderen zomaar zouden stoppen. Een Amerikaanse columnist schreef: 'Dr. Mengele leeft en woont in Holland.' De d...